Soms denk ik na. Niet te vaak, maar soms als ik even niets te doen heb. Mijn vrouw zegt altijd dat ik niet teveel moet nadenken en meer moet voelen, en wie weet heeft ze daar een punt. Het punt is dat ik het gevoel heb dat ik op een dood punt in mijn leven ben aangeland. Dat klinkt dramatischer dan het is, want ik moet stilstaan en rond me heen kijken om je te realiseren waar ik mee bezig ben. Wie weet moet ik zelfs meer in mezelf kijken. Diep ademhalen en bij mezelf te rade gaan. Wat er nu uit mijn handen komt, is dat eigenlijk wel van en voor mij. Als dat niet het geval is wie dient het dan eigelijk? Waar dien ik voor? Wat is mijn levensdoel? Waar vind ik vervulling?
Ik heb een aantal momenten in mijn leven gehad waarop een dergelijke reboot heb proberen te doen. Er is echter altijd een externe aanleiding of aanloop geweest. Uit het ouderlijk huis, scheiding 1, scheiding 2, scheiding 3… nu ben ik op nieuw terrein aangekomen. Ik voel een innerlijke drang om het over een andere boeg te gooien. Ik hoef niets te verkopen en ik hoef geen marketingplan te maken voor deze site. Gewoon zeggen wat er in me opkomt zonder dat het uitmaakt of het gelezen wordt of wat iemand er van mag denken. Sterker nog, ik heb Google verzocht om me niet zichtbaar te maken. Dat je hier bent is dus op zich al een mirakel! Wees gerust! Ik hoef niets van je en je hoeft niets van me te kopen. Dit is een digitale schatkaart van mijn reis naar een nieuw paradigma. In het vervolg doe ik gewoon net of ik alleen tegen mezelf aan zit te schrijven. Wie ik ben en waar ik heen ga? Ik zou het niet weten. Geen richting, geen grenzen, geen conventies.
Met deze foto ben ik blij. Genomen in Charlois (Rotterdam) van Peter op dinsdag 10 oktober 2023.
