In 1985 deed ik een cursus programmeren in Cobol. Ik was net uit de gezondheidszorg ontsnapt en iedereen wist me “computers zijn de toekomst” te vertellen. Geheid dikbetaalde gratis banen voor iedereen! Dat sprak me als jongeling wel aan dus ging ik een paar dagen in de week naar de Coolsingel in Rotterdam centrum met de tram en de metro om te leren programmeren. Ik weet daar weinig details van te herinneren maar het leek me een mooi ambacht waar een hoop werk in was. Er moesten heel wat regels worden geschreven om relatief weinig voor elkaar te krijgen dus het leek me een eerlijk beroep.

Een van de onderdelen van de cursus was een stage om het geleerde in de praktijk te brengen en ik vond een plek bij een klein softwarebedrijfje in Sliedrecht. Hartstikke mooi. In een oude Datsun 100A zonder ruitenwissers, gordels en remmen reed ik van Rotterdam Beverwaard naar Sliedrecht om mijn eerste echte dag als programmeur te beginnen. Ik zou ze eens een poepie Cobol laten ruiken! Tot mijn verbazing werd er helemaal geen Cobol geschreven maar een 4e generatietaal Magic… ik vond het geweldig! Dat scheelde echt een slok op een borrel qua schrijfwerk.

Fast forward naar drie weken geleden. Ik had een nieuw planningsysteem nodig voor mijn schoolfotobedrijf omdat we geweldig werk doen met gezinnen in het weekend. In plaats van dat ik hier voor weken nodig had deed ik het in 4 uur zonder een letter te programmeren. Ik kreeg in bed een idee om 5 uur in de ochtend en om 9 uur had ik een volledig werkende demo. Mooi toch? Waarom dan zo’n lullige titel? Ik was aan het filosoferen dat alles steeds makkelijker wordt, alles steeds digitaler. De menselijke input steeds minder, soms zelfs afwezig. Waarvoor doen we het eigenlijk en voor wie? Alles wordt gerecycled van al gebruikte kopieën van onoriginele samples. Wat gaan wij mensen dadelijk doen? Gisteren zei mijn broer terloops iets wat bij mij bleef hangen: “niemand maakt tegenwoordig nog iets (mee), we zijn alleen nog maar aan het consumeren.” Moeten we onszelf niet de vraag stellen of “makkelijk” ook “goed” voor ons is? Gps bevordert dementie, wat doet AI dadelijk met ons? Wat heb jij de laatste tijd nog zelf in elkaar gebasteld? Zie je de laatste tijd nog echte dingen op social media?

Ik denk dat er logica zit om analoge dingen te maken, gewoon op de moeilijke manier, hoe moeilijke hoe beter. Geen digitale foto’s met een filmfilter voor valse pseudo-nostalgie, maar gewoon rolletjes indraaien, ontwikkelen en afdrukken. Niet vanwege iets vaags van vroeger, maar vanwege onze geestelijke gezondheid. Pak een kwast en maak een schilderij, in plaats van een prompt te verzinnen voor een taalmodel in een vaag rekencentrum gebouwd – net als de weg naar de hel – met goede bedoelingen. Overigens: onze schoolfoto’s zijn en blijven digitaal totdat ouders begrijpen dat één analoge foto per jaar veel beter is dan 30 digitale. Ik hoop dat die dag spoedig aanbreekt.

Disclaimer

Deze tekst is geheel analoog bedacht. Het plaatje van de mevrouw achter de terminal is helemaal 100%
AI en de foto van mijn analoge (en 1 digitale) fototoestellen is gemaakt met mijn iPhone en zwart/wit genostalgiseerd. Ik streef naar een 90% gebruik van analoge processen voor mijn toekomstige foto’s op deze site.